خانم فخار (مشهور به استاد بانوی شیعه )

​۵_حضرت عیسی علیه السلام و یادگیری نجاری?

احمد اسماعیل به دانشگاه رفته و همین یادگیری دلیل بر بطلان ادعاهای او است، زیرا معصوم به یادگیری از غیر نیازی ندارد؛? او این امر را این گونه توجیه میکند: «برخی از علوم این عالم جسمانی را فرا گرفتم، همان گونه که انبیای قبل از من یاد گرفتند. عیسی علیه السلام نجار بود و نجاری را از یوسف نجار آموخته بود»(١)

ابومحمد انصاری در این زمینه مینویسد: «اما اشکالی در تحصیلات دانشگاهی نیست و دلیل برامری مخالف عصمت و علم مأخوذ از امام نیست. عیسی علیه السلام - همان طور که معروف است- نجاری را از حبیب نجار آموخته بود(٢)

همه این سخنان کذب محض و جعل است. در هیچ روایت و مصدر معتبرتاریخی نیامده است که عیسی علیه السلام از شخصی به نام یوسف نجار تعلیم نجاری دیده است. جالب است که انصاری از سرجهل، بين يوسف نجار و حبیب نجار نیز خلط کرده است؛ يوسف نجار- از بستگان حضرت مریم سلام الله عليها کسی بود که هنگام زایمان آن حضرت برای ایشان هیزم جمع و آتش درست کرد.(٣)حبيب نجار همان مؤمن آل ياسين است که وصفش در قران کریم نی آمده است و در روایات متعددی نام او به عنوان یکی از صديقان بیان شده است(۴)

نام يوسف نجار در منابع تاریخی، یوسف بن يعقوب بن ماتان يا ماثان بیان شده است(۵) و نام حبیب نجار، حبیب بن موسی بوده است(۶)

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

?پاورقی 

(١)الجواب المنير عبر الاثير، الجزء الثانی، ص ۷۳

(٢)ابومحمد الأنصاري، جامع الادله، ص ۳۵۵

(٣)صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص ۷۹، ح١

(۴)صدوق، امالی، ص ۵۶۳، ح۱۸؛ فضل الله راوندی، نوادر، ص ۲۶۱.

(۵)ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج1، ص ج۱، ص 307ابوالفداء، المختصر فی اخبار البشر تاریخ ابی الفداء ج1.ص35

(۶)ابن طاووس، الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف، ص ۶۹؛ ابن بطريق، عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب امام الابرار، ص ۲۲۰؛ طبری، بشارة المصطفی، ص ۳۲۳

اشک های رهبر انقلاب هنگام شنیدن نوحه معروف #حاج_سیدمجید_بنی_فاطمه
اولین شب عزاداری در #حسینیه امام خمینی ره
۹۷/۶/۲۵

ادامه »

یاحسین آقای خوبی ها 

لم لک زده برای بند کفش سفت شده پاهای خسته و تابلوی ۵کیلومتر تا کربلا

عکس نوشته عشقم حسین جانم حسین ای روح و ریحانم حسین 

روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد. 

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.