نقدتصوف،نقد ابن عربی
❇️آیا ابن عربی شیعه هست؟ آیا تقیه میکرده؟ یا اینکه سنی و ناصبی هست❇️
🔰برای پی بردن اینکه ابن عربی باید به کتب و ادعاهای وی توجه کرد و تورق کرد تا روشن شود که چه عقایدی داشته، به همین دلیل ما بر این شدیم تا یکسری از عقاید این فرد را بیان کنیم👇👇👇
◀️ابی بکر عالِم ترین صحابه رسول الله.
📚(فتوحات، ج3، ص157)
◀️آوردن دلیل بر عصمت عمر.
📚(فتوحات، ج3، ص252)
◀️ادعای علوم مکنون برای عائشه و حفصه.
📚(فتوحات، ج3، ص151)
◀️پیامبر و ابی بکر از یک طینت اند.
📚(فتوحات، ج1، ص359)
◀️مدح کردن از اهانات ابی بکر به پیامبر.
📚(مجموعه رسائل ابن عربی؛ رساله اول، ص130)
◀️صحه گذاشتن بر قول «الصلاة خیر من النوم» برای نماز صبح.
📚(فتوحات مکیه، ج6، ص128)
◀️دفاع و مدح از بدعت معاویة.
📚(فتوحات، ج7، ص458)
◀️احمد بن حنبل یکی ازائمه دین و حافظان شریعت.
📚(فتوحات، ج4، ص79)
◀️خدا با اولیائش سخن میگوید و عمر یکی از آنها است.
📚(فتوحات، ج12، ص322 و ج11، ص374)
◀️شهادت دادن پیامبر به فقاهت عمر.📚(مجموعه رسائل ابن عربی؛ رساله اول، ص141)
◀️صحبت کردن خدا با پیامبر با صدای ابی بکر.
📚(فتوحات، ج1، ص359)
◀️پیامبر و ابی بکر از یک طینت اند.
📚(فتوحات، ج1، ص359)
◀️دخول ابی بکر از همه درهای بهشت.📚( فتوحات، ج5، ص67)
◀️ابی بکر عالِم ترین صحابه به رسول الله.
📚(فتوحات، ج3، ص157)
◀️انوار خلفاء در انگشتان آدم ابو البشر.📚(شجرة الکون، ص75)
◀️الوهیّت فرعون حق بوده است.
📚(فصوص الحکم، ص211)
◀️ قول به غنا و آواز در خانه پیامبر و گوش دادن پیامبر به غنا.
📚(فتوحات، ج7، ص461)
◀️اعتقاد به مشرک بودن حضرت ابو طالب.
📚(فتوحات، ج7، ص477)
◀️اعتقاد به حقانیّت اهل تسنّن.
📚(فتوحات، ج3، ص107)
◀️ ادعای نه بار رفتن به معراج.
📚(الأسری الی مقام الاسری)
◀️ادعای علم غیب نمودن برای خودش. 📚(شیخ حرّ عاملی؛ اثنی عشریّة، ص169)
◀️ادعای رکن عالَم بودن.
📚(فتوحات، ج1، ص72)
◀️القاء نمودن معارف به او از طریق روح الامین.
📚(مجموعه رسائل ابن عربی، رساله دوم، صص 17، 20، 21)
◀️ادعای تألیف فتوحات به امر خدا.
📚(فتوحات، ج13، ص450)
◀️ادعای رؤیت خدا در خواب.
📚(فتوحات، ج5، ص156)
◀️ادعای وراثت نبوت از پیامبر.
📚(فتوحات، ج7، ص267)
◀️ادعای افضلیّت ملائکه از پیامبر.
📚(فتوحات، ج12، ص210)
◀️قائل شدن به این که عبادت گوساله همان عبادت خداست.
📚(فصوص الحکم، ص192)
◀️ادعای این که مهدی موعود خاتم اولیاء نمی باشد.
📚(فتوحات، ج12، ص12)