خانم فخار (مشهور به استاد بانوی شیعه )

​من شنیدم که تو فصل بهاری آقا 
به دل خسته ما صبر و قراری آقا 
یا صاحب الزمان عج امروز هم دارد می رود بدون تو ؛ کی شود که نفس هایمان در حضور تو رنگ و طراوت بگیرد و باهرنفسی طعم زیبای خوب بودن را بچشیم ، آقا جان ، میدانم که از جهان و جهانیان از شیعه و شیعیان باخبری و مشکلات و سختیهایشان را می بینی ؛ زوتر بیا آقاجان که گشودن  گره تمامی مشکلات شیعه به دست شماست؛ اما ما چه بی معرفتیم که تو را برای رفع مشکلات خودمان می خواهیم! خدایا دلی بده که آقا را بخاطر خودش بخواهد، فقط بخاطر خودآقا ؛ آمین یا رب العالمین 
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست…

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش..

​احمد بصری میگوید مراد از سلاح علم است 
اما روایات فراوانی میگویند مراد از #سلاح همان #شمشیررسول_خداست که حتی بعضی در زمان ائمه نیز ادعا میکردند که دست آن هاست 

#مراقب_مدعیان_دروغین_باشیم: هرکدام در هرزمان با ادعاهایی متفاوت
#بیان_امام_علیه_السلام :خدا لعنتشان کند دروغ میگویند
روایت:سعید سمان گوید: نزد امام صادق علیه السلام بودم که دو مرد زیدى مذهب بر آن حضرت وارد شدند و گفتند: آیا در میان شما امامى که اطاعتش واجب باشد هست؟ (و مقصودشان اثبات امامت زیدبن على بن الحسین علیهم السلام بود) فرمود: نه (امامیکه مقصود شماست در میان ما نیست) آن دو نفر گفتند: مردمان موثق بما خبر دادند که شما به آن فتوى دهى و اعتراف کنى و عقیده دارى و آن خبر دهندگان فلان و فلان هستند که نام می بریم و ایشان داراى تقوى و کوشش در عبادتند و دروغ نگویند، امام صادق علیه السلام در غضب شد و فرمود: من به آنها چنین دستورى نداده‏ ام، چون آن دو نفر آثار غضب چهره امام دیدند، بیرون رفتند. 

حضرت به من فرمود: این دو نفر را می شناسى؟ عرض کردم: آرى، اینها اهل بازار ما هستند و از طایفه زیدیه می باشند و عقیده دارند که شمشیر پیغمبر صلى الله علیه و آله نزد عبدالله بن حسن است، فرمود: خدا لعنتشان کند، دروغ می گویند. بخدا که عبدالله بن حسن آن را ندیده، نه با یک چشم و نه با دو چشمش و پدرش هم آنرا ندیده، جز اینکه ممکن است آنرا نزد على بن حسین دیده باشد
اصول کافى جلد 1 صفحه: 337 روایة: 1

بَابُ مَا عِنْدَ الْأَئِمَّةِ مِنْ سِلَاحِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَتَاعِهِ باب آنچه که نزد ائمه ع است از سلاح رسول خدا ص و متاعش
بانوی شیعه*

بسم الله الرحمن الرحیم

#روش_دوم_برای_ایجادجذابیت_درسخنرانی
عرض سلام و ادب خدمت خواهران عزیز
خب داشتیم از روش های ایجاد جذابیت در سخنرانی می گفتیم ☺ روش اول را عرض کردیم و اون ایجاد تعامل با مخاطبان قبل از شروع سخنرانی بود
نوبت میرسه به روش دوم
یه توضیح قبلش عرض کنم اونم اینکه وقتی صحبت از مهارت سخنرانی به میان میاد، بدون شک یکی از اصلی‌ترین مهارت‌ها، مهارت ایجاد جذابیت سخنرانی هست. منظور ما از جذابیت سخنرانی این هست که کاری کنیم تا مخاطبان ، سراسر صحبت ما را با علاقه گوش کنند و نه تنها برا تمام شدن برنامه لحظه شماری نکنند بلکه اصلاً متوجه تمام شدن زمان کلاس نیز نشوند!
مهارت اول رو که عرض کردیم و اون ایجاد تعامل با مخاطبین قبل از شروع سخنرانی بود، اینک میرسیم به مهارت دوم:

2. مهارت داشتن هیجان در سخنرانی

اگر ما یک سخنرانی داشته باشیم که از ابتدا تا انتها سخنران شروع کند با انرژی خیلی خیلی زیاد و تن صدای خیلی خیلی بلند صحبت بکند، بعد از یک مدت حتی این انرژی و تن صدای بلند، ما را هم خسته می کند و گاهی اوقات لازم است که همان سخنران سرعت خودش را کم بکند، مکث کند و یک مقدار آرام صحبت کند. بنابراین بسیار ضروری است که هیجان سخنران در صحبت بالا باشد تا جذابیت سخنرانی بیشتر بشود.
همین فراز و فرودها هستند که می توانند سخنرانی ما را زیبا کند و اگر ما همیشه با یک ریتم، با یک تن، با یک سرعت، همه چیز را بیان بکنیم مطمئناً خیلی خیلی خسته کننده خواهیم بود.
اگر همه چیز به صورت یکنواخت باشد، حتی اگر در بالاترین سرعت، با بیشترین هیجان هم که باشد بعد از یک مدتی تکراری می شود و این هنر ماست که سعی کنیم دوره‌های متناوبی را درنظر بگیریم که بتوانیم هم خیلی آرام و با آرامش صحبت کنیم و هم گاهی اوقات هیجان خیلی خیلی بالایی داشته باشیم.
داشتن هیجان یکی از مهارت‌های سخنرانی است که باعث می‌شود در طول صحبت توجه مخاطب جلب گردد و این توجه تا پایان حفظ شود. چون درصورتیکه این هیجان در تمام صحبت نباشد پس از مدتی به دلیل یکنواختی، مخاطب مجدداً دچار حواس پرتی خواهد شد و دیگر به ما توجه نخواهد کرد.
و البته باز هم دقت کنید هیجان زیاد نیز ممکن است باعث عدم توجه مخاطب گردد و چون این هیجان زیاد را دوست ندارد صحبت‌های سخنران را فیلتر کرده و توجهی نمی‌کند.
پس در طول صحبت دقت کنیم با ایجاد هیجان در حدی که مخاطب را جذب صحبت کنیم به جذابیت صحبت خود کمک کنیم.
البته مقوله هیجان برای ایجاد جذابیت در سخنرانی را نیز می‌توان به گونه‌ای دیگر نیز نگاه کرد. داشتن هیجان به معنی شور و اشتیاق می‌تواند یک کلید ضروری برای سخنرانی باشد.
پس در نتیجه در مواقع لزوم باید هیجان و تن صدا را بالا برد و در مواقعی نیز آرام صحبت کرد، یکنواختی صدا مخاطب را خسته کرده و باعث حواس پرتی او می شود ، همانطور که هیجان زیاد باعث ناخوشایندی مخاطب و فیلتر کردن سخنان سخنران می شود.

​شبهه : 

غذانخور تا روزه بگیرم 

حجاب بزار تا تجاوز نکنم 

توچادرسیاه محو شو تا تحریک نشم 

از خونه بیرون نیا 

نفس نکش 

آرایش نکن 

فکر نکن 

حرف نزن 

آخه من ۱ یک مرد مسلمانم …

___________________________________

پاسخ به شبهه 

اولا روزه یک ماهه رمضان، تمرینی برای عبادت اجتماعی است و این گونه نیست که اعمال و تکالیف دینی بدون تاثیرگذاری بر هم باشند و اثری بر جامعه ی خودشان نداشته باشند. نه تنها روزه، که تمامی اعمال عبادی علاوه بر کارکرد فردی، کارکرد اجتماعی نیز خواهند داشت.
روزه فقط به رشد و تکامل معنوی انسان منجر نمی‌شود، بلکه کارکرد اجتماعی روزه ابعاد مختلفی دارد یکی از این کارکردها، کاهش فاصله فقیر و غنی و کاهش جرائم اجتماعی است. امنیت فردی و اجتماعی، مهم ترین ثمرات اجتماعی روزه در جامعه است و به استناد آیه ۹۶ سوره اعراف باید گفت: «چنانچه مردم شهر و دیاری ایمان آورده و پرهیزگار شوند؛ همانا درهای برکات آسمان و زمین را روی آنها می‌گشودیم» بنابراین پرهیزگاری زمینه نزول برکات الهی را برای جامعه فراهم می‌کند، چرا که با رعایت تقوا، امنیت اجتماعی، اخلاقی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در ابعاد مختلف در جامعه گسترش می‌یابد. این که در برخی ایام سال از  جمله ماه مبارک رمضان، شاهد کاهش آسیب‌های اجتماعی و جرایم مختلف هستیم، به هیچ وجه قابل کتمان نیست. این امر نشان دهنده و ثابت کننده ی کارکرد و تاثیر روزه در اجتماع است. اگر روزه یک عمل فردی بود، نمی بایست تاثیرات اجتماعی می داشت در حالی که اینطور نیست حتی اگر نخواهیم بحث روزه خواری و تظاهر به روزه خواری را از ابعاد معنوی آن بررسی کنیم، باز هم این عمل نوعی هنجارشکنی و نافرمانی مدنی محسوب می شود، روزه خواری در بعد مناسبات اجتماعی به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است. زیرا کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، هنوز به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه واقف نیست. چنین فردی علاوه بر بی حرمتی به احکام و قوانین اسلامی، به صورت علنی و‌ آشکار بیان می‌کند که رعایت حقوق دیگران چندان برایش اهمیتی ندارد.

ماده ۶۳۸ (۱۴۱) بخش تعزیرات قانون مجازات  می گوید : « هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر ، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی‌باشد ولی عفت عمومی را جریحه‌دار نماید، فقط به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد »
________________

و اما پاسخ قسمت دوم شبهه : حجاب بزار تا تجاوز نکنم تو چادر سیاه محو شو تا تحریک نشم از خونه بیرون نیا نفس نکش آرایش نکن فکر نکن حرف نزن آخه من ۱ مرد مسلمانم….

 

پاسخ: اولا حجاب و پوشش فقط برای زنان نیست همانطور که اسلام به زنان توصیه به پوشش و حجاب می کند، به همان اندازه به مردان نیز توصیه به پوشش و عفت کرده است تا محیط اجتماع سالم بماند و دستخوش امیال حیوانی نگردد 

ثانیا اسلام هیچوقت به زن نفرموده است که از خونه بیرون نیا ، حضور زن در اجتماع را بدون مشکل می داند ، اما با رعایت حریم ها که فایده  آن هم سلامت خود و جامعه است. ضمنا رعایت حریم برای مردان هم هست نه فقط زنان 

ثالثا: اسلام در کجا گفته است که نفس نکش ! یا کلا آرایش نکن!  آرایش در منزل را مستحب دانسته چون باعث استحکام خانواده و دلگرمی شوهر است، و آرایش در بیرون از منزل رل به دلایلی منطقی جایز نمی داند، زن برای شوهرش است نه برای اجتماع ؛ همه این ها مغالطاتی بیش نیست و بی انصافی شبهه کننده را می رساند: اسلام میگوید زن ریحانه است نه قهرمانه 《إِنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَة همانا زن گل است و قهرمان نیست》(نهج البلاغه ،ص 405 ، از نامه 31؛ کافی ج 5 ، ص 510 ، ح 3؛ من لا یحضره الفقیه ج 3 ، ص 556 ، ح 4911″

یعنی باید مانند یک گل به او رسید و او لیاقت بهترین زندگی را دارد؛ به او برس و به او اکسیژن و نفس بده تا او متقابلا به تو نشاط و سرزندگی را تقدیم کند 

۴. اسلام هیچ جا نگفته است فکر نکن یا حرف نزن ! اتفاقا برای فکر کردن پاداش های فراوانی را قرار داده است ، و میگوید فکر کن و حرف هم بزن ، و جایی که لازم است از حقت هم دفاع کن ؛ اما توصیه ای که برای حرف زدن می کند این است که اول فکر کن بعد حرف بزن: در حكمت 41 نهج البلاغه آمده است كه:

حضرت علي عليه السلام فرمودند : 《لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَقَلْبُ الاَْحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِه 》 قلب احمق در دهان او و زبان عاقل در قلب او قرار دارد.  یعنی مؤمن هرگاه بخواهد سخنی بگوید اول فکر میکند، سبک و سنگین می کند، اگر خوب  بود می گوید و اگر ناپسند بود از گفتن آن خودداری می كند اما شخص دورو و منافق آنچه بر زبانش جاری می شود می گوید و نمی داند كدام سخن به سود او و كدام سخن به زیانش تمام می شود…

*بانوی شیعه 

دولتي كه به وظيفه خود در حد توانايي خودش عمل نكند دولت بي تقوايي است.

اميرالمومنين عليه السلام در نامه 53 نهج البلاغه خطاب به حاكم مصر مالك اشتر چنين مي نويسد: خدارا! خدارا! درخصوص طبقات پايين و محروم جامعه كه هيچ چاره اي ندارند….بخشي از بيت المال و بخشي از غله هاي زمين هاي غنيمتي اسلام را در هر شهري به طبقات پايين اختصاص ده… همواره در فكر مشكلات آنان باش و از آنان روي مگردان . به ويژه امور كساني را از آنان بيشتر رسيدگي كن كه از كوچكي به چشم نمي آيند و ديگران آنان را كوچك مي شمارند و كمتر به تو دسترسي دارند.