سخنی کوتاه راجع به عائشه بنت ابی بکر و حواشی پیرامون آن در روزهای اخیر
باتوجه به اتفاقی که در شبکه تلویزیونی ۵ سیما توسط مداحی نه چندان معروف آقای قدمی حواشی توسط جامعه اهل سنت ایران به وجود آمد لازم دانستیم به واجب شرعی خود عمل کرده و مختصری راجع به این موضوع توضیح دهم
قبل از بحث در موضوع عائشه که یک بحث تاریخ تحلیلی بسیار سنگین هست . لازم هست یک نکته ای را عرض کنم و آن اینکه اصل این ادعا که این مداح سخنش نسبت به عائشه بوده محل تردید هست ، بر چه اساسی این مطلب را میگویند که سخن وی ناظر بر عائشه بوده . بلکه میتداند نسبت به جعده بنت اشعث قاتل امام حسن سلام الله علیه باشد .
پس نباید ما در زمین اهلسنت بازی کنیم و بگوییم که بله این سخن نسبت به عائشه بوده و معذرت خواهی کنیم .
چرا که
منجر به گستاخ شدن آنها میشود که در هر موضوعی که شیعه عقاید خودش را بیان کند آنها موضع بگیرند و فریاد وا اسلاماه سر بدهند تا جایی که حتی بگویند برای وحدت شهادت صدیقه کبری فاطمه زهراء سلام الله علیها را هم باید نفی کنید .
پس در اصل موضوع که این سخن آقای قدمی مداح ناظر بر عایشه بوده محل خدشه هست .
اما نسبت به بحث عائشه
ما برای بحث وحدت که یک امر ممدوح که هم دستور شرع و هم بداهت عقل به آن حکم میکند نباید مبانی اعتقادی خود شیعه را فدای آن بکنیم .
قبل از اینکه اصل بحث عائشه را ذکر کنم یک نکته ای را بگویم واینکه آیا بدگویی از همسر پیامبر توهین به خود پیامبر هست را سخن بگم ؟
نسبت به این سوال باید عرض کنم که خیر توهین به همسر هر یک از پیامبران توهین به خود پیامبر نیست ، چرا که اگر اینطور بود پس خود قرآن کریم اولین توهین کننده هست که نسبت به همسران حضرت لوط و نوح بیاناتی داشته و نسبت فحشاء داده (البته فحشاء نه به معنای مرسوم آن که نسبت به زناء بیان میشود بلکه به معنا لغوی ان هر عمل ناپسند و خلاف دستور خداوند)
بنابراین این مطلب که برخی گمان کرده اند که این عمل توهین به پیامبر هست خیر همچین چیزی نیست .
همچنین بحث ام المومنین بود همسران پیامبر بنا بر روایات شیعه و سنی تنها دلالت بر این دارد که همسران پیامبر اجازه ازدواج با شخص دیگری را بعد از وفات پیامبر ندارند . همین و بس نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر و هیچ فضیلتی هم برای آنها نیست .
اما نسبت به عائشه نمی خواهم اطناب مُمِل بخرج بدهم تنها یک بحث را دکر میکنم و آن اینکه
براساس روایات شیعه بزرگترین فحشاء وی جنگیدن با امیر المومنین بوده که این عمل وی
هم دلالت بر عدم پیروی از دستور پیامبر را دارد که او را نهی کرده بود
وهم چنگ با امام و خلیفه و خروج علیه حاکم .
یک آیه ای هم ذکر میکنند که الخبیثات للخبیثین و الخبیثون للخبیثات …
این آیه نیز دلالت بر این ندارد که چون پیامبر شخص بسیار خوبی بوده بلکه فوق همه چیز که کلمات قاصر از بیان آن هست پس همسران ان ها هم بیاید خوب باشند چرا که نمیشود همسر یک شخص خوب ، فرد بدی باشد .
باید عرض کنم که این تفسیر بسیار غلطی هست چرا که چبر این اساس پس اسیه که اکمل النساء بوده چطور همسر فرعون بوده ، ایا به دلیل خوب بودن اسیه ، فرعون نیز خوب هست ؟ مسلما خیر
پس تفسیر صحیح چیست ؟
تفسیر صحیح همانی هست که شیخ الطائفه محمد بن الحست الطوسی در التبیان و امین الاسلام طبرسی در مجمع البیان دکر کرده اند
که آیه میگوید که از شخص خبیث هست که کار خبیثانه سر میزند و کار خبیث هست که شخص خبیث آن را انجام میدهد و برعکس کار نیک از فرد مومن و …
علامه ای از جنس پوچ و تهمت زنی و کذب گویی ۲
در پست قبلی یکی از موارد اشتباه این شخص خود عالم پندار جاهل را بیان کردیم و نشان دادیم که به ابتدائیات ادبیات عرب اگاهی نداشته و قرآن را بر اساس سلف صالح خود ( یهودیت ) ترجمه کرده و تاویل به رای خود کرده است بر خلاف تفاسیر ائمه علیهم السلام حال می خواهیم این بار به یکی از ادعا های واهی او که نشان از جهل و نادانی او در حین پر ادعایی می باشد را نشان بدهیم .
او در کتاب بازگشت به اسلام ( شما بخوانید پیشروی به ضلالت ) مدعی میشود که هر کسی می تواند قرآن را بفهمد و فهم قرآن تنها برای عده ای خاص نیست : 
به برخي از مسلمانان نيز نسبت داده شده است که کتاب خداوند را تنها براي گروه خاصي از مسلمانان قابل فهم ميپندارند و براي ديگران قابل استفاده نميدانند، در حالي که اين پندار نيز بر خلاف حس و وجدان است … آري، انصاف آن است که بخشي از گفتار خداوند، به سبب نزولش تا سطح الفباي بشر و
بازگشت به اسلام ، مولف : منصور هاشمی ،صص ۱۹۰-۱۹۱-۱۹۴ ،نوبت چاپ : سوم ، پاییز ۱۳۹۶ .
ملاحظه می کنید که این شخص در این عبارات خود ادعاهایی را ذکر می کند به این معنا که 
فهم قرآن بر همگان میسر هست و برای گروه خاصی نمی باشد و اینکه تنها راه تفسیر قرآن ، تفسیر قرآن به قرآن می باشد و متشابهات قرآن را باید اینگونه فهمید و اینکه منکر شده است که تنها شخصی که قرآن را می فهمد و باید تبیین کند پیامبر اسلام ص می باشد .
حال به بررسی این ادعا های واهی او می پردازیم :
وعِنْدَكُمْ الْقُرْآنُ حَسْبُنَا كِتَابُ اللَّهِ 
(معنا به مضمون ) ابن عباس نقل می کند که پیامبر زمانی که در حال احتضار بودند دستور می دهند که قلم و کاغذی را بیاورند تا مطلب را بنویسد تا مانع از گمراهی امت الی الابد بشود اما خلیفه دوم در عملی وقیحانه نسبت هذیان گویی به پیامبر دادند ( نستجیربالله ) و ادعا کرد که قرآن برای ما کافیست .
آیات واضح می باشد که خداوند قرآن را بر پیامبر نازل کرده تا اینکه پیامبر آن را برای مردم تبیین و روشن بفرماید .
ظواهر برخی آیات بر خلاف مقصود خداوند متعال می باشد : 
روایاتی که بیانگر این هست که برای تفسیر قرآن به حجج الهی نیاز هست و باید به انها رجوع کرد که تیمنا ۵ روایت را ذکر می کنیم در حالیکه روایات در این زمینه در حد تواتر می باشد : 
در نهایت نیز یکی از دلایلی که وی برای اینکه بگوید قران را همگان خواهند بهمید ذکر کرده و نقد می کنیم :
جهالت و عناد و خود رایی تا به چه اندازه که آیات با این عظمت را اینچنین سخیفانه معنا و تاویل می برند …